آه باران
میخورد بر بام خانه
یادم آرد کربلا را
دشت پر شور و بلا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را
با صدای گریه های کودکانه
وندرین صحرای سوزان
میدود طفلی سه ساله
پر ز ناله
دل شکسته
پای خسته
باز باران قطره قطره
میچکد از چوب محمل
آه باران
کی باری بر تن عطشان یاران
تر کنند ازآن گلو را
آه بارن ...
آه بارن ...
قصه عجیبی است! بعضی مردمان امام گذشته را عاشقند و امام حاضر را نه! چون که امام گذشته را هرگونه بخواهند تفسیر می کنند اما امام حاضر را باید فرمان ببرند و کوفیان عاشورا را این گونه رقم زدند. مراقب باشیم اهل کوفه نشویم!