به سند معتبر از ابوعماره  منشد ( شعر خوان ) روایت شده است : روزی حضور امام صادق ( ع ) شرفیاب

شدم ، حضرت فرمود : شعری در مرثیه امام حسین ( ع ) به آن روشی که بین خودتان مرسوم است بخوان .

 همین که شروع کردم به خواندن ، حضرت گریان شد . من مرثیه می خواندم و آن بزرگوار می گریست تا آنکه

صدای گریه از منزل آن حضرت بلند شد و صدای گریه ی زن ها نیز از پشت پرده برخواست . وقتی روضه

تمام شد ، حضرت فرمود : هر کس در مرثیه امام حسین شعری بخواند و پنجاه نفر را بگریاند  بهشت بر او

واجب می گردد ، هر کس ده نفر را بگریاند بهشت بر او واجب می شود ، هر کس یک نفر را بگریاند بهشت

بر او واجب می شود ،  و هر کس مرثیه بخواند و خود بگرید ، بهشت بر او واجب می شود ، و هر کس خود را

به صورت گریه کننده در آورد بهشت بر او واجب می گردد .

 یعنی واقعا این کار هم ازمون بر نمیاد؟!!